Maandag ben ik eindelijk aan mijn linkeroog geopereerd. Nu, vier dagen later, zit ik in de tuin en doe mijn rechteroog dicht …
De afgelopen dagen lag ik op mijn rug naar het plafond te staren, zodat een luchtbel het ingebrachte donorvliesje op zijn plaats zou houden. De luchtbel zorgde voor een nog dichtere mist dan ik al kende. Maar gisteren begon hij te floepen. Als ik overeind kwam floepte hij weg, ging ik liggen floepte hij terug. Toch bleef het mistig en de twijfel sloeg toe.
Nu zit ik buiten en doe mijn rechteroog dicht …
Het gras blijft vrolijk groen, de lavendel intens paars en de lucht heerlijk blauw! Zelfs de merel fluit helderder dan gisteren.
Niet meer dan 5% van mijn eigen hoornvlies is vervangen door dat van een donor. Ik zie nog helemaal niet scherp, maar dankzij deze minimale ingreep is mijn wereld weer kleurrijk en vrolijk.
Ik ben blij en zou willen, dat mijn donor dat weet.