In de slip

Om zes uur de wekker. Barbaars vroeg, maar om acht uur moeten we ons melden voor een slipcursus. Gelukkig zijn we niet de eersten, ik krijg toch al van die verwijtende blikken van mijn gezinsleden. Tijd voor koffie en rustig wakker worden.

Eerst wat theorie. Altijd goed om een man van de praktijk aan het woord te horen. Zo’n oud marechaussee, zo iemand die de afdruk van een horloge in iemands voorhoofd heeft zien staan en benen uit rugleuningen heeft zien steken. Hij houdt ons bij de les. Net als de oefening die laat zien aan hoeveel afleiding je onderhevig bent, zelfs als je niet met je navigatie of telefoon bezig bent.

Onder de indruk verplaatsen we ons naar buiten. Dochter loopt gelijk op de Mini af. Zoon, man en ik vouwen ons daar dus ook maar in. Om de beurt sturen we zorgvuldig het pionnenparcours door. Dat sturen lukt wel. Maar je stuur doorgeven, niet overpakken, niet aan de binnenkant pakken. Pff, dat is voor de oudjes lastig hoor.

Volgende oefening is een natte gladde splitsing. Nu in een BMW. Mijn beurt. Veel gas geven:10, 20, 30, 40 km per uur … Iets te vroeg laat ik mijn gas los en rem. De denkbeeldige pal voor mij gevallen motorrijder overleeft het met gemak. Nog een keer; 20, 30, 40, 43 …. Remmen! Mijn bloed raast door mijn vaten. De ABS stuitert door mijn knieën, toch ligt de motorrijder nu klem onder mijn auto.

Op naar de gladde bochten. De stemming zit er ondertussen goed in. Dochter heeft weer een Mini geconfisqueerd. Overstuur, onderstuur, hoe zat het ook al weer? Auto starten, oeps motor draaide al. Versnelling zoeken, barst weer in z’n achteruit. Wil ik gaan rijden, word ik net ingehaald. Op die ouwe taart valt niet te wachten, zullen ze wel denken. Ik ga te hard de bocht door. Geen sturen meer aan. Bonk tegen de rand. Ik heb de auto niet onder controle, maar oh wat is dit leuk! En die pionnen, dat blijven pionnen, hoe goed ik ook mijn best doe er bomen van te maken.

Tot slot wordt de ESP uitgeschakeld, dus de auto helpt niet meer bij het corrigeren. In onze Mini mag de bijrijder met de handrem spelen. Leuk! Ja, dit voelt bekender. Niet meer nadenken gewoon op intuïtie de auto op de weg houden. Intuïtie, combinatie van kennis en ervaring houd ik leerlingen altijd voor. Wat doe ik hier dan eigenlijk? Behalve me lekker uitleven! Oh ja, als verantwoorde ouder hoop ik dat mijn kinderen na deze cursus nog beter op gevaarlijke situaties zijn voorbereid.